dari jauh ku tatap dirimu
namun hujan rebah
dalam alunan rentak angin yang kencang
dan kau ku lihat masih utuh disana
sejenak ku singgah permandanganku
di hujung sinar langit
dia pun pergi
akan akur
kelibat si hujan
ku mula tatap dirimu
satu-satu kau rebah ke tanah
ternyata kau tidak seutuh mana
lalu ku pergi
ke sana
dalam tangis ku bersatu
dengan hujan
rahmatMu
dan ku sedar
kau bukan lah sekuntum.